Fobia społeczna często rozpoczyna się już w wieku szkolnym. Osoba nią dotknięta boi się kompromitacji, więc z powodu lęku przed negatywną oceną innych ludzi stara się takich sytuacji unikać.

Typową unikaną sytuacją są różnego rodzaju występy publiczne, szczególnie przed osobami nieznanymi. Klienci z tym zaburzeniem nie są raczej osobami nielubiącymi kontaktu z innymi ludźmi. Wręcz przeciwnie, często bardzo by chcieli uczestniczyć w różnych inicjatywach i spotkaniach, ale lęk przed kompromitacją jest tak duży, że nie biorą pod uwagę innej możliwości niż unikanie takich sytuacji. Jeśli problem jest obecny w wieku szkolnym, często widać różnicę w ocenach między pracami pisemnymi a wypowiedziami ustnymi co wynika właśnie z dużych trudności zabierania głosu publicznie. Osoby te bardzo skupiają się na swoich objawach fizjologicznych wywołanych stresem, jak np. czerwienienie się czy drżenie rąk i są przekonane, że inni ludzie to widzą i oceniają negatywnie, nie biorą natomiast pod uwagę, że osoba przemawiająca i zestresowana jest często obdarzana zrozumieniem i współczuciem. Czasem chęć uczestnictwa w lubianych aktywnościach sprawia, że osoby z fobią społeczną próbują radzić sobie za pomocą alkoholu. Wtedy czują się rozluźnione, więc nie pojawiają się niechciane objawy fizjologiczne, czyli zmniejsza się ryzyko, że stanie się coś kompromitującego. Nie jest to oczywiście najlepsza droga radzenia sobie, dużo bezpieczniejszym sposobem jest sięgnięcie po pomoc psychoterapeutyczną.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna jest szczególnie polecaną metodą radzenia sobie z tym problemem, a liczne badania naukowe potwierdzają jej skuteczność. W czasie naszych spotkań przyglądamy się myślom, które są powodem unikania sytuacji społecznych i sprawdzamy na ile są one zgodne z prawdą. Bardzo ważną częścią psychoterapii są też różnego rodzaju eksperymenty społeczne, wprowadzane w tempie dostosowanym do możliwości klienta i zawsze gruntownie omawiane. Na każdym etapie służę swoim wsparciem i doświadczeniem.