Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) potrafi mocno zdezorganizować życie zmagającej się z nim osoby, a często też funkcjonowanie domowników.

Obsesje to nawracające myśli, impulsy lub wyobrażenia, które pojawiają się samoistnie i są przyczyną dużego dyskomfortu, np. myśl, że niedokładnie umyłam ręce. Kompulsje są to powtarzane zachowania, którym towarzyszy przymus ich wykonania, więc np. ponownie myje ręce dzięki czemu dyskomfort spada, ale tylko na chwilę. Potem znowu pojawia się obsesja i chęć poradzenia sobie z nią za pomocą kompulsji, a taki cykl radzenia sobie może zajmować wiele godzin każdego dnia. Obsesje bywają bardzo uporczywe, wdzierają się do świadomości bez naszej woli i często nie są zgodne z systemem wartości osoby chorującej, więc tym bardziej pojawia się chęć aby się ich pozbyć. Niestety, stosowane sposoby radzenia sobie zwykle przynoszą odwrotny skutek. Najczęściej w OCD występują zarówno obsesje jak i kompulsje chociaż nie jest to regułą i może być obecna tylko jedna z tych dwóch kategorii.

Osoby cierpiące na to zaburzenie często zaczynają szukać pomocy kilka lat po rozpoczęciu tych objawów, więc ich życie bywa już mocno zdezorganizowane. Chorobę można przezwyciężyć stosując psychoterapię poznawczo-behawioralną, a pierwsze efekty zwykle pojawiają się już w pierwszym miesiącu spotkań. Czasem zachodzi potrzeba wspierania się farmakoterapią i pozostawania pod opieką psychiatry równolegle z terapią, jednak nie jest to regułą i ta możliwość powinna zawsze być rozpatrywana indywidualnie.

Jeśli z OCD zmaga się osoba tobie bliska i nie wiesz jak jej pomóc, również możesz skorzystać z konsultacji. Wyjaśnię ci jakie zachowania warto podejmować aby wspierać osobę chorującą, a które z nich mimo, że podejmowane w dobrej intencji, jedynie podtrzymują objawy i w żaden sposób nie przyczyniają się do odzyskiwania zdrowia.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna jest rekomendowaną metodą radzenia sobie z tym zaburzeniem, więc nie wahaj się i sięgnij po pomoc jeśli jej potrzebujesz.